Gdy w celu zebrania informacji, zwróciłem się o pomoc do kolegów z drużyny, podejrzewając u siebie wczesne stadium sklerozy, okazało się, że tak naprawdę nikt nic nie pamięta. Nie dziwne, skoro nasze kontakty w tamtym okresie ograniczały się praktycznie do spotkań na MOSiRze. Zjeżdżaliśmy się średnio raz na dwa tygodnie, rozgrywaliśmy mecz i cześć! Szagi i Michał rzadko kiedy w ogóle się zjawiali. Mimo wszystko, po serii konsultacji i dogłębnym przestudiowaniu źródeł, zdołałem sporo sobie przypomnieć, a oto rezultaty tej retrospekcji: